pierwotna forma herbu
herb podstawowy
inny wariant herbu podstawowego
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna, na barku której krzyż kawalerski złoty. Ze środka podkowy wychodzi strzała srebrna żeleźcem w dół. W klejnocie nad hełmem w koronie skrzydło czarne przeszyte strzałą srebrną w prawo.
Herb z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 1109-1120.
Legenda: O powstaniu tego herbu mówi dwunastowieczna legenda. Podczas jednej z wojen Bolesława Krzywoustego polski rycerz Dołęga herbu Pobóg celnym strzałem z łuku powalił wodza nieprzyjacielskiej armii. Pozbawionych dowództwa wrogów Polacy pokonali już bez trudu. W nagrodę dzielny rycerz otrzymał strzałę do swojego herbu Pobóg i od tego czasu znak ten nazywano Dołęgą.
Jan Długosz w "Klejnotach" wywodzi ród Dołęgów od Jastrzębców.
Kasper Niesiecki, "Herbarz polski",t. III, str.363 podaje: "...że się [ten herb] w Polszcze urodził: bo gdy Bolesław Krzywousty z Prusakami wojował, rycerz Dołęga nazywany, herbu Pobóg, z boku zasadzki, wodza Pruskiego wojska, tak dobrze z kuszy ugodził, że go z konia zwalił i z życia wyzuł; czem przestraszeni ludzie jego, snadniej potem od Polskiej szabli porażeni zostali. Za tę przysługę od Króla do ojczystego herbu swego, wziął strzałę w przydatku, a herb od imienia jego Dołęga nazwany. Mnie się zda, że starszy ten herb od czasów Bolesława Krzywoustego: bo dobrze za panowania jego, już tego domu familianci w senacie zasiadali".
Herb był najbardziej rozpowszechniony na ziemi dobrzyńskiej i płockiej. Aktem unii horodelskiej został przeniesiony na Litwę.
Herbowni: (razem nazwisk rodzin: 545) Babicki, Babiłło, Babin, Babiński, Baczewski, Bajrulewicz, Barsoba, Bartnicki, Bielawski, Bielski, Blumski, Bobrownicki, Bobrowski, Bogaszewski, Bogaszycki, Boguszycki, Bołtuć, Bomblewicz, Bomejko, Borejka, Borejko, Boreyko, Borkowski, Borowski, Borsa, Borsoba, Borsuk, Borsza, Brudzewski, Bruszewski, Bublewicz, Bujwid, Burczak, Burnak, Burnejko, Butkiewicz, Buywid, Bychawski, Bykowski, Bywalkiewicz, Cander, Cebryszewski, Cebrzyszewski, Cegielski, Chludziński, Chodacki, Chodakin, Chodakowski, Chodasewicz, Chodasiewicz, Chodykin, Chudykowski, Ciemniewski, Cieszejko, Cieszkowski, Ciołuchowski, Ciszkowski, Ciundziewicki, Ciundziewicz, Cygański, Cymdacki, Czochański, Czwaliński, Czygański, Czyndacki, Dangowiecki, Dargiewicz, Dargiłowicz, Dąbrowski, Diakiewicz, Didkowski, Dimidecki, Dłużniewski, Dmiński, Dmoszyński, Dniński, Doblinowicz, Dobruchowski, Dobrzykowski, Dokurno, Doliński, Dołęga, Dołęga-Kozierowski, Dołęgowski, Dołobowski, Dołumbowski, Dombrowicz, Dombrowski, Domejko, Domeyko, Domniewski, Dramiński, Dubiński, Dusinkiewicz, Duszyński, Dymiński, Dymowski, Dziedzicki, Dziedziewicz, Dziewlewski, Dzięcielewski, Dzięgielewski, Dzięgielowski, Dzimiński, Dziubienko, Dziubiński, Dziublewski, Dziwlewski, Eminowicz, Falencki, Fedorowicz, Felden, Filozofowicz, Frąckiewicz, Fronckiewicz, Fudakowski, Gabriałowicz, Gabryałowicz, Gajewnicki, Galemski, Galewski, Galimski, Galiński, Gałemski, Gerkont, Gikont, Gintyłł, Gintyłło, Girkont, Giryn, Giziński, Giżyński, Głębski, Głogowski, Główczyński, Gniewkowski, Gołgin, Gorecki, Gorelski, Gotgin, Górecki, Górski, Graba, Grabia, Grabianka, Grabowski, Grabski, Graby, Grad, Grzembski, Grzębski, Guzowski, Gzowski, Hatowski, Herman, Horodecki, Horodelski, Huliński, Husiewicz, Jadkiewicz, Janczewski, Jargiewicz, Jarmułt, Jarzymowski, Jasieński, Jasiński, Jassowicz, Jastrzębski, Jerzmanowski, Jodkiewicz, Jodkowicz, Jorecki, Jurgenson, Jurgielewicz, Jurgutowicz, Jurkiewicz, Kadowski, Kalicki, Kamieński, Kamiński, Karniewski, Kędzierski, Kielus, Kiełpsza, Kliczewski, Kliszewski, Kluczewski, Kniaźnin, Kobiernicki, Kobliński, Kobyliński, Kolankowski, Komorowski, Konarski, Kondracki, Kondradzki, Kopański, Kornałowski, Koskowski, Kosołapowicz, Kossowski, Kostkowski, Koszka, Koszko, Koszkowski, Kosztownia, Kosztowny, Kowalewski, Kowalowski, Kozarewicz, Kozarowicz, Kozieroski, Kozierowski, Kozioroski, Koziorowski, Koziroski, Kozirowski, Kretkowski, Kretowicz, Krośnia, Krośnicki, Krukowski, Krusieński, Krusiński, Krymuski, Krysiński, Krzymuski, Krzyżanowski, Kubalski, Kubaszewski, Kuberski, Kuborowicz, Kucharski, Kulinowski, Kupść, Kurklański, Kuszewicz, Kutklański, Kwaśniewski, Lach, Lamparski, Lassocki, Laszany, Lenkowicz, Leski, Lewandowski, Liberacki, Liberadzki, Lipiński, Lipniewicz, Luberacki, Luberadzki, Luboradzki, Lusczkowski, Lusiński, Luszyński, Łapiński, Ławski, Łączyński, Łęcki, Łękowski, Łęski, Łosiewicz, Łośniewicz, Łukawski, Łukoski, Łukowski, Łyczkowski, Macharski, Machciński, Machczyński, Mackun, Makowiecki, Malcewicz, Małkowicz-Sutocki, Marcinowski, Mazierkiewicz, Mazowiecki, Mażejko, Mączyński, Mąkowiecki, Mąstowicz, Mchowski, Mdzewski, Melicz, Melitz, Mellitz, Mikulski, Milcz, Miostowt, Mlicki, Mohylewski, Mohylowski, Mohyłowski, Moniuszko, Monstowicz, Monstwild, Montwid, Montwit, Mostowicz, Mostowski, Mostowt, Moszczeński, Możejko, Mycielski, Myśliborski, Nalepiński, Narzymski, Nastorowicz, Nestorowicz, Niegłosowski, Niegłoszowski, Niesiołowski, Niesułowski, Niesułtowski, Niewiadomski, Niewiadowski, Niewiardowski, Niski, Nitosławski, Nitostawski, Nitowski, Noniewicz, Nosarzewski, Ogołowicz, Olsejko, Olsiejko, Olszewski, Olszowski, Osiecki, Osowski, Ossowski, Ostrowicki, Otocki, Owicki, Owidzki, Pacewicz, Peldowicz, Pełdowicz, Piełdowicz, Pietrasiewicz, Pietraszewicz, Piskarski, Piskorek, Piskorski, Pniewski, Podgórski, Podkowicz, Podleski, Podlewski, Podymiński, Pokempinowicz, Pokępinowicz, Polichnowski, Polichnowski z Polichnowa, Pomorzański, Potrykowski, Proniewicz, Prysiewicz, Pryssewicz, Przetecki, Przetocki, Przyałgowski, Przygrodzki, Przyjałgowski, Putrament, Radzimin, Radzimiński, Radzimowski, Radziwiłłowicz, Radziwiłowicz, Rodlinowicz, Rogoszewski, Roskowski, Roszkowski, Rościeski, Rościszewski, Ruchladko, Rurawski, Rusieński, Rusiński, Rybiński, Rychalski, Rycharski, Rychurski, Rykacki, Rykaczewski, Rykaszewski, Rząśnicki, Rząźnicki, Rzepiszewski, Rzepiszowski, Sabiński, Saim, Sapieszko, Sarnowski, Sczepański, Secemski, Siemaszkowicz, Siemiaszkiewicz, Siemiński, Sierakowski, Skarbek, Składkowski, Składowski, Skłodowski, Skłodowski vel Skłodoski, Skłotowski, Skłotowski, Skonieczny, Skossowski, Skoszewski, Skwarski, Słożowicki, Słucki, Słuszkiewicz, Służowiecki, Smarzewski, Smarzowski, Smarzykowski, Snadzki, Snowski, Sobiciński, Sobiejuski, Sobierajski, Sobiński, Sobocki, Sosnowski, Srebrowski, Srzeński, Stański, Starozębski, Starozrębski, Starozrzębski, Staroźrebski, Starożebrski, Stawiński, Stroiński, Stroński, Strujkiewicz, Strusiński, Stryjowski, Strzeński, Sułocki, Suszewski, Sutocki, Sutowicz, Szantyr, Szaramowicz, Szarkowsk, Szarnowski, Szarszewski, Szarzewski, Sządzia, Szczepankowski, Szczepański, Szczerbiński, Szczutowski, Szczytowski, Szeczemski, Szepiecki, Szeptycki, Szernel, Szerwiński, Szetkiewicz, Szondzia, Szornel, Szramowicz, Szreński, Szuszkiewicz, Szutowicz, Szyrma, Szyrwiński, Szyszka, Szyszkiewicz, Szyszko, Szyszkowicz, Szyszło, Święcki, Świętochowski, Tochman, Tocki, Topczewski, Topiczewski, Towtwojsz, Trembecki, Truchelski, Trupelski, Trzciński, Turowicz, Turowski, Turski, Uciński, Uliński, Ulkiewicz, Umiński, Usiński, Uścieński, Utkiewicz, Waldowski, Walentynowicz, Wałdowski, Weide, Wermiński, Wersocki, Weyde, Weyden, Węgierski, Wialbut, Wierzbicki, Wierzbowicz, Wierzbowski, Wilkaniec, Witkowicki, Witkowski, Włodkowski, Wojszycki, Wolniewicz, Wrzosek, Wrzoskiewicz, Wybczyński, Wypczyński, Wyrwicz, Wysocki, Zabieński, Zajewski, Zakrzewski, Zakusiła, Zakusiło, Zaleski, Zalewski, Zalubowski, Ząbieński, Ząbiński, Zduński, Zeleniewski, Zeleski, Zelewski, Zieleniecki, Zieleniewski, Zieliński, Zlewodzki, Zliwodzki, Złowodzki, Żabieński, Żabiński, Żebrański, Żeleski, Żelewski, Żelski, Żołkowski.
Odmiany herbu:
herb Arcimowicz
wg Czechowskiego
wg Gajla
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna, na barku której krzyż kawalerski złoty. Ze środka podkowy wychodzi strzała srebrna żeleźcem w górę. W klejnocie nad hełmem w koronie skrzydło czarne przeszyte strzałą srebrną w prawo.
Herebowni: Arcimowicz, Narębski.
herb Białoskórski
wg Czechowskiego
wg Wikipedii
Inna nazwa: Dołęga III
Blazon: W polu błękitnym podkowa, otaczająca łapę orlą czarną, barkiem ku górze, na której zaćwieczony krzyż kawalerski złoty. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie: błękitne, zielone i czerwone.
Herbowni: Białoskórski.
herb Cieszkowski Hrabia
Blazon: W polu błękitnym podkowa biała stojąca, na niej krzyż kawalerski złoty, w wnętrzu podkowy strzała biała żelcem na dół, na hełmie w koronie, skrzydło sępie barkiem w prawo, przeszyte strzałą w prawo.
Herbowni: Cieszkowscy (hrabiowie).
Przedstawiciel: August Cieszkowski - jeden z najznakomitszych naszych autorów filozoficznych, poseł na sejmy pruskie, otrzymał w 1850 roku tytuł hrabiowski nadany przez papieża Piusa IX, a zatwierdzony w Prusach w 1854 roku.
herb Dar
Herbowni: Dar, Madzarski, Madziarski.
herb Dąbrowski
Blazon: W polu błękitnym na podkowie srebrnej krzyż złoty kawalerski, między ocelami zaś strzała czerwona. U szczytu proporzec czerwony ze skrzydłem orlim czarnym.
Najwcześniejsze wzmianki: herb został potwierdzony przez króla Zygmunta Augusta w 1553 roku a oblatowany w Lublinie w roku 1632 roku. wzmianki o herbie "Dąbrowski" były już w prywatnych zapiskach Jana III Sobieskiego. Jan III Sobieski pragną nadać ten tytuł Janowi Stanisławowi Dąbrowskiemu za wybitne osiągnięcia na polu walki.
Herbowni: Dąbrowski, Pelpiński.
herb Dołęga II
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna przeszyta strzałą srebrną w słup do góry, rozdartą u dołu, bez upierzenia. W klejnocie trzy pióra strusie.
herb Dołęga odmienny
wg Wikipedii
wg Gajla
Blazon: W polu czerwonym podkowa srebrna z takimż krzyżem zaćwieczonym na barku i takąż strzałą na opak między ocelami.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb z nobilitacji Marcina z Bielska z 17 marca 1552 roku.
Herbowni: z Bielska.
herb Grunwalth
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z takimż krzyżem zaćwieczonym na barku i takąż strzałą na opak między ocelami. W klejnocie dąb w barwach naturalnych, z połową korony zieloną, połową pozbawioną liści. Labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb z nobilitacji Michała Grunwaltha de Jasicz z Malborka z 11 marca 1540 roku.
Herbowni: Grunwalth, Grunwalt.
herb Jerzmanowski Baron
herb podstawowy
inny wariant odmiany herbu
Herbowni: baron Jerzmanowski.
Najwcześniejsze wzmianki: nadany Janowi Pawłowi (urodzony w 1779 roku, zmarł w 1862 roku) otrzymał w 1813 roku od cesarza Napoleona I tytuł barona we Francji.
herb Jurgielewski
Inna nazwa: Dołęga III
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna, w środku podkowy strzała srebrna żeleźcem w dół. W klejnocie nad hełmem w koronie skrzydło czarne przeszyte strzałą srebrną w prawo.
Herb szlachecki własny szlacheckiej rodziny litewskiej, odmiana herbu Podkowa cz. Dołęga albo Pobóg.
Najwcześniejsze wzmianki: Używany w XVII wieku w powiecie grodzieńskim.
Herbowni: Jurgielewski.
herb Jurgielewski I
Inna nazwa: Dołęga IV albo Pobóg
Blazon: W polu czerwonym podkowa srebrna, w środku podkowy takaż strzała żeleźcem w górę. W klejnocie trzy pióra strusie.
Herbowni: Jurgielewski.
herb Kawiecki
Herbowni: Kawiecki.
herb Komorowski
wg Wikipedii
wg Czechowskiego
Inna nazwa: Dołęga V.
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z krzyżem kawalerskim, z dołu na ukos w lewo srebrna strzałą przeszyta. Klejnot: nad hełmiem w koronie trzy pióra strusie. Labry: błękitne, podbite srebrem.
Polski herb szlachecki, odmiana herbu Dołęga albo herb Pobóg II.
Herbowni: Komorowski (zamieszkali początkowo na ziemi dobrzyńskiej, z której przeneśli się na Litwę: do powiatów wiłkomierzskiego i oszmiańskiego, którzy uważali się za krewnych rodziny o takim samym nazwisku pieczętującej się herbem Korczak.
herb Lasocki
Blazon: hrabia Lasocki.
Najwcześniejsze wzmianki: nadany z nobilitacji Danielowi Tytusowi (urodzony w 1785 roku, zmarł w 1875 roku) otrzymał w 1869 roku na mocy dyplomu z 1872 roku od papieża Piusa IX tytuł hrabiego dziedziczny na zasadzie primogenitury, Bronisław Julian Edmund (urodzony w 1828 roku, zmarł w 1912 roku) otrzymał w 1885 roku od króla Leopolda II dziedziczny tytuł hrabiego w Belgii, potwierdzony w 1888 roku w Austrii dla niego oraz jego synów: Czesława Jana Adama (urodzony w 1852 roku, zmarł w 1891 roku), Józefa Adama Feliksa (urodzony w 1861 roku, zmarł w 1931 roku) oraz Zygmunta Bronisława (urodzony w 1867 roku, zmarł w 1948 roku).
herb Mostowski Hrabia
Blazon: Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania: W polu błękitnym krzyż kawalerski złoty, zaćwieczony na barku podkowy srebrnej, pomiędzy której ocelami takaż strzała grotem w dół. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z klejnotem: orle skrzydło czarne, przeszyte strzałą w prawo.
Polski herb hrabiowski, odmiana herbu Dołęga, nadany być może w Galicji, następne potwierdzony w Rosji.
Najwcześniejsze wzmianki: w 1824 roku Tadeusz Mostowski został wpisany na listę hrabiów w Rosji. Wpisu tego dokonano na podstawie niepotwierdzonegpo nadania tytułu hrabiowskiego dla ojca, Pawła Michała Mostowskiego z 9 grudnia 1796 lub 10 sierpnia 1780 wraz z synami, Józefem i Tadeuszem. Tytuł potwierdzono w Rosji wnukom Józefa, Władysławowi i Edwardowi 19 września 1851 i 17 grudnia 1852. 8 maja 1884 tytuł został zatwierdzony w Galicji Edwardowi (Edmundowi) Mostowskiemu. Okoliczności wydania ewentualnego dyplomu hrabiowskiego dla Pawła Mostowskiego w XVIII wieku są niejasne, a dopiero potwierdzenia rosyjskie nazywane są w literaturze "nadaniami"[1].
Herbowni: herb własny graf von Mostowski.
herb Mycielski Hrabia
Herbowni: Mycielscy (hrabiowie).
Najwcześniejsze wzmianki: nadany z nobilitacji Józefowi (zmarł w 1867 roku), Franciszkowi (zmarł w 1832 roku), Stanisławowi (zmarł w 1876 roku) oraz Teodorowi (zmarł w 1874 roku) otrzymali w 1822 roku od króla Fryderyka Wilhelma III dziedziczne tytuły hrabiowskie w Prusach, potwierdzone w Austrii w 1869 roku.
herb Narębski
Herbowni: Narębski.
Najwcześniejsze wzmianki: nadany z nobilitacji Janowi Narębskiemu z 1764 roku, potwierdzony 13 maja 1780 roku.
herb Rudnica
herb Sierakowski
odmiana herbu według J. Ostrowskiego
Blazon: Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco: W polu czerwonym podkowa srebrna ocelami na dół, z krzyżem kawalerskim złotym na barku i strzała żeleźcem na dół we środku. Klejnot: nad hełmem w koronie skrzydło srebrne, a przez nie strzała z żeleźcem w lewo albo trzy pióra strusie. Labry: czerwone, podbite srebrem.
Herbowni: Sierakowski.
Wedł. J. Ostrowskiego ta odmiana, przysługająca Sierakowskiemu, wylegitymowanemu 1782 roku w Galicyi, jako potomkowi Sierakowskich z przydomkiem Tochman ze Starego Sierakowa, w gostyńskiem w XVI wieku st. osiadłych. Według E. Żernickiego-Szeligi wszyscy Sierakowscy herbu Dołęga używają odmiany z polem czerwonym.
herb Stachelski
Herbowni: Stachelski.
herb Sutocki
wg Czechowskiego
wg Gajla i Wikipedii
Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna ze złotym krzyżem, między ramionami podkowy ryba; w klejnocie trzy strusie pióra.
Według Stanisława Teodora Chrząńskiego - podkowa bez krzyża.
Polski herb szlachecki, uważany za odmianę herbu Pobóg, herbu Podkowa albo herbu Dołęga.
Herbowni: Sutocki (zamieszkali w województwie Mścisławskiem i na Żmudzi - XVII wiek).
herb Szeptycki Hrabia
hrabia Uliński Hrabia
Blazon: Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania: Tarcza podzielona na 7, z polem sercowym oraz z dolnym polem w klin. W polu sercowym, błękitnym, podkowa srebrna z zaćwieczonym na barku takimż krzyżem kawalerskim i strzałą na opak między ocelami (Dołęga); w polu I błękitnym czerwonym między rogami półksiężyca srebrnego, nad którymi po gwieździe złotej, strzała o ostrzu srebrnym, drzewcu brązowym i upierzeniu różowym (sic!); w polu II czerwonym, rogacina roztłuczona w wąs, srebrna (Odrowąż); w polu III czerwonym tarcza srebrna z bordiurą złotą (Janina); w polu IV czerwonym krzywaśń srebrna z krzyżem kawalerskim złotym na górze (Szreniawa); w polu V, czerwonym, namiot srebrny zwieńczony krzyżem złotym, wsparty na palu brązowym (Namiot); w polu VI, czerwonym, gryf wspięty srebrny, o uzbrojeniu złotym i języku czerwonym (Gryf); w polu VII błękitnym rycerz w zbroi srebrnej, z takąż tarczą, na takim koniu, siedzący w siodle czerwonym, zabijający włócznią smoka zielonego (Pogoń Ruska). Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą 5 hełmów z klejnotami, dwa dodatkowe klejnoty na hełmach trzymaczy: I skrzydło orle prawe brunatne (czarne) przeszyte strzałą w prawo; II pióropusz z piór pawich, trzyrzędowy, przeszyty strzałą jak w polu I w pas; III pióropusz z piór pawich, trzyrzędowy, na którym godło z pola II w prawo; IV ogon pawi; V między dwiema trąbami czerwonymi, wylotami ku górze na zewnątrz, z czterema złotymi dzwoneczkami każda, lew siedzący na wprost, srebrny; VI (na hełmie trzymacza) trzy wieże czerwone o trzech oknach, skrajne niższe, zwieńczone koronami złotymi; VII (na hełmie trzymacza) pół gryfa jak w polu VI, przytrzymującego trąbę wylotem do góry i w prawo. Labry I błękitne, podbite srebrem, pozostałe czerwone, podbite srebrem. Trzymacze: dwaj rycerze w zbrojach srebrnych, z mieczami o rękojeściach złotych przy pasach. Znany jest też powyższy herb z dodanymi oznakami urzędu stolnika galicyjskiego: dołączonymi do herbu dwiema bordiurami: zewnętrzna błękitna w trójkąty złote, wewnętrzna w kwadraty naprzemiennie czerwone i srebrne (barwy Galicji i Lodomerii), oraz zwisającymi po obu stronach tarczy ozdobami.
Polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Dołęga.
Najwcześniejsze wzmianki: nadany z tytułem hrabiego Galicji i innych krajów dziedzicznych (hoch- und wohlgeboren, graf von) Augustynowi Ulińskiemu 2 czerwca 1779. Podstawą nadania tytułu było pochodzenie od kasztelana kamienieckiego Jana, patent szlachecki z 1775 roku, oraz sumienne pełnienie funkcji wiceprezydenta Sądu Apelacyjnego. Augustyn zmarł bezpotomnie 4 lata później i jego tytuł wygasł.
Symbolika: Herb zawiera wywód genealogiczny obdarowanego w polach od II do IV i VI. Zupełnie nietypowo dla tego rodzaju herbów, pola V i VII oddają odleglejsze związki i to nawet nie pokrewieństwa osób ale koligacje rodów. Matka obdarowanego, Ludwika Stawska, była herbu Szreniawa. Babka ojczysta obdarowanego, Helena Dzieduszycka, była herbu Sas. Prababka ojczysta obdarowanego, Anna Sierakowska, była herbu Gryf. Prababka ojczysto-macierzysta, Marianna Suchodolska, była herbu Janina. Prababka macierzysta, Konstancja Cholewicka, była herbu Odrowąż.
Herbowni: graf von Ulina-Uliński.
herb Zaleski Hrabia
Blazon: W polu błękitnym krzyż kawalerski złoty, zaćwieczony na barku podkowy srebrnej, pomiędzy której ocelami takaż strzała o upierzeniu złotym grotem w dół. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z klejnotem: orle skrzydło czarne, przeszyte strzałą jak w herbie w prawo. Labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadanie tytułu hrabiowskiego Austrii (graf von) 28 lutego 1914 roku (data dyplomu) Helenie z Mycielskich Zaleskiej i jej dzieciom: Aleksandrowi, Romanowi, Marii, Elżbiecie i Teresie. O nadanie tytułu ubiegał się pierwotnie Wacław Zaleski, mąż Heleny, dla którego cesarz wystawił odręczne pismo z nadaniem tytułu 28 października 1913 roku. Wacław Zaleski zmarł jednak przed otrzymaniem oficjalnego nadania, w związku z czym tytuł nadano wdowie i dzieciom. Wacław Zaleski starał się wcześniej o tytuł hrabiego w kurii papieskiej, a o tytuł hrabiowski austriacki już w 1906 roku. Wacław tytuł miał otrzymać w zamian za liczne pełnione funkcje publiczne oraz zasługi dla państwa austro-węgierskiego.
Herbowni: Zaleski (hrabiowie), Załęski.
Przedstawicie: Filip hrabia Zeleski - namiestnik Galicji.
herb Żelewski V
Inna nazwa: Zelewski, Zalewski, Zaleski, Dołęga odmienny
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu czerwonym z bordiurą złotą takaż podkowa z takąż strzałą na opak między ocelami. Bezpośrednio na tarczy korona z której klejnot: skrzydło czarne w lewo, przeszyte strzałą w lewo. Labrów brak, tarczę podtrzymuje rycerz w zbroi z kopią w ręku, całość na postumencie w kształcie płyty kamiennej.
Pruski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Dołęga.
Najwcześniejsze wzmianki: Witraż z 1821 roku w zamku malborskim.
Herb używany przez rodzinę von Zelewski (Zalewski) z okolic Starogardu Gdańskiego lub z Gorzuchowa w ziemi chełmińskiej. Prawdopodobnie nie mieli nic wspólnego z kaszubskimi Zelewskimi, być może pochodzą od Zalewskich (Zaleskich) z łęczyckiego.
Herbowni: Zelewski (Zalewski).
Rodzina kaszubska tego samego nazwiska, z przydomkiem Bach, pieczętowała się herbem Żelewski, gałąź tej rodziny z Paraszyna używała herbu Żelewski II. Gałąź tej samej rodziny z Siemirowic używała herbu Żelewski III. Inni Zelewscy, osiadli w Prusach Wschodnich, używali herbu Żelewski IV. Z nazwiskiem tym skojarzono też herb Żelewski VI, ale nie wiadomo, czy nie jest to błąd (miał on należeć do pewnego Żelewskiego z Paraszyna, ale różni się znacznie od potwierdzonych herbów Żelewskich z Paraszyna).
herb Żelewski VI
Inna nazwa: Zelewski, Dołęga odmienny
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym podkowa srebrna z zaćwieczonym na barku krzyżem kawalerskim złotym; w niej pomiędzy ocelami takaż strzała ponad różą srebrną, czteropłatkową. Klejnot nad hełmem w koronie dwa pióra strusie, lewe błękitne. Labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Witraż z Sali Rajców w Lęborku, podpisany von Zelewski.
Herbowni: Napis w Sali Rajców wskazuje, że herbu tego używał Eberhard von Zelewski (Żelewski) z Paraszyna, szambelan pruski w 1899 roku, jeden z fundatorów. Jednakże Żelewscy z Paraszyna używali herbu Żelewski II, dlatego podpis pod witrażem może być błędny. Wprawdzie istnieli Żelewscy herbu Dołęga, ale nie mieszkali oni w okolicy.
Rodzina kaszubska tego samego nazwiska, z przydomkiem Bach, pieczętowała się herbem Żelewski, gałąź tej rodziny z Paraszyna używała herbu Żelewski II. Gałąź tej samej rodziny z Siemirowic używała herbu Żelewski III. Inni Zelewscy, osiadli w Prusach Wschodnich, używali herbu Żelewski IV. Jeszcze inni Zelewscy, osiadli w ziemi chełmińskiej i sztumskiej, używali herbu Żelewski V.
Żródła:
Herby Polskie
herb Dołęga w "Wikipedii"
"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl
Herby Polskie
herby Polskie
Herby szlachty śląskiej
Herby szlachty kaszubskiej
herby szlachty polskiej
herb szlachty pruskiej